07 april 2012

Lodewijk de veertiende in Vorden

Lodewijkslinde te Vorden / Louis XIV-Lime tree of Vorden (Netherlands) (DETAILS: SEE COMMENTS)
Lodewijks linde in Vorden

Denk niet te gering over NL in vroeger eeuwen, niet alleen Napoleon was zo vermetel om ons land te bezoeken, maar 140 jaar eerder, in 1672, het rampjaar deed de Zonnekoning zelf, Louis Quatorze ons land deze "eer" aan. Althans zo deed een bordje vermoeden dat ik mocht aanschouwen op mijn wandeling van Vorden naar Ruurlo, étappe van het Trekvogelpad. Ik was daar helaas niet zo van onder de indruk dat ik er een foto van heb geschoten, maar het onvolprezen Internet schiet mij te hulp. Op deze foto ziet de Lodewijks Linde er overigens heel wat indrukwekkender uit dan vorige maand bij mijn bezoek. Helemaal kaal was hij toen.
Dat bomen oud kunnen worden bewees deze wandeling zeker; ik kwam een recent ontstane boomstomp tegen (het zaagsel lag er nog omheen) van een eik die waarschijnlijk al stond in de tijd dat de zonnekoning hier op bezoek kwam. Stond waarschijnlijk in de weg op de akker of hield te veel zon tegen op het maïsveld. In ieder geval was hij in de ogen van de beheerders van het gebied niet meer welkom op dit ondermaanse; wat verbeelden wij mensen ons wel als het de natuur aangaat. Mij bezeert het altijd als ik zo'n oude omgezaagde boom zie; wie weet hoe veel honderd jaar hij al oud is; enig respect is toch wel op zijn plaats.
Het droeve restant van een eeuwenoude eik,
onderweg tussen Vorden en Ruurlo
Jaren geleden liep ik met Anneke en Arja, een peutertje nog in de kinderwagen, door het Houdringhe bos bij ons achter in Bilthoven. Daar stond ook zo'n rijtje oude eiken van minstens 250 jaar oud. Op die dag troffen wij hen in omgezaagde toestand aan. Direct schoot mij de treurige Gnossienne nr 3 van Erik Satie in het hoofd. Die moest ik dan ook direct spelen toen ik weer thuis kwam; ik maakte hieromtrent een aantekening in de partituur. Deze droeve muziek past helemaal bij mijn stemming als ik aan zo'n vernieling denk. Nu ik de melancholieke klanken weer op Youtube hoor, krijg ik opnieuw dat akelige gevoel van iets onherstelbaars; iets van de natuur, vernield door brute kracht.

Geen opmerkingen: