Drenthe en Geert Mak

De rails die voerde naar die oorden des doods

Afgelopen zaterdag heb ik nog een stevige étappe gedaan van het Drenthepad, van Uffelte naar Diever, maar vandaag weer. Nu ging het van Hooghalen naar Elp; klick hier voor de GPS track. Gisteren was het een regendag; ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om vrijwel de hele dag te lezen in het boek van Geert Mak over alle ellende van Europa in de afgelopen Eeuw; ik ben het huis niet uit geweest. Wel heb ik nog wat buitengewoon nodig schoonmaakwerk verricht!
Het was vandaag trouwens regenachtig weer in Drenthe, koud, grijs, harde wind, niet echt aangenaam. Het voordeel is wel dat je dan in fietsprovincie Drenthe als wandelaar niet voortdurend van de fietspaden wordt gebeld, want fietsers hebben zo mogelijk nog meer de pest aan regen dan wandelaars en waren kennelijk niet op pad gegaan want ik heb ongestoord kunnen wandelen. En zo kwam ik dan na een uurtje lopen bij de sterrenwacht van Westerbork. De machtige antennes staken fier boven de bomen uit.
Verderop was het voormalig kamp Westerbork, tijdens de oorlogsjaren doorgangskamp voor Joden op weg naar de vernietigingskampen in Polen. De onbeschrijfbare gevoelens bekropen me weer sterk, mede omdat ik natuurlijk de afgelopen dagen alle ellende van die oorlogsjaren en met name de waanzin van die volkerenmoord via het boek van Mak tot mij had genomen.
Ik was hier al vaker, zij het lang geleden. Vooral die spoorrails, die ijzeren verbinding naar de dood was voor mij het gruwel symbool. Ik kon het niet laten om de bovenkant van de rails vast te houden in gedachten bij al die tienduizenden die daar hun laatste reis begonnen.