Het muisje dat de kerel velde

Noordse woelmuis. Een zeldzame verschijning;
endemisch in deze vochtige veenlandjes

U denkt misschien: "gut, wat een schattig diertje". Nou vergeet het maar, dit is een strijdvaardig exemplaar van het genus Noordse woelmuis.
Vandaag waren we weer met de werkgroep Kwadijkse Vlot aan het werk. Eerst het werk afmaken bij Kwadijkse Vlot zelf. We splitsten de groep en de helft ging naar een stel veen/gras landjes in de buurt van Edam; daar moest nog best veel geruimd worden. Dus Ab voorop met de maaier en één voor één werkten we de landjes af; zwaar werk, zwaarder dan de fitness in ieder geval. Plotseling onrust in de groep; met "gevaar voor eigen leven" stortte Ab zich een paar keer vergeefs op de knieën om het "gevaarlijke" ondier te pakken te krijgen. En ja hoor, daar had hij hem/haar; een Noordse woelmuis, een zeldzaam knaagdiertje dat slechts voorkomt op dit soort terreinen; geen oortjes, kort staartje en fraai om te zien en natuurlijk volkomen onschuldig! Ben B. zei al dat we ons werk met name ook doen om de habitat voor deze diersoort in stand te houden. Onze grote veenweide kenner, Simon sprak het diertje belerend toe daarbij bestraffend de vinger heffend. Tot grote hilariteit van de groep beet het muisje met zijn scherpe tandjes in de vinger van Simon, die daarop gepijnigd reageerde. Even vreesde ik dat hij 112 wilde bellen, maar de schade viel bij nader inzien kennelijk mee.

Geen commentaar

We hebben het werk niet helemaal klaar gekregen; ik was volledig uitgevloerd; gelukkig heeft Adriaan me een lift gegeven tot Amsterdam Amstel station. Dus lekker vlot thuis en heb direct een douche genomen. Ik was nog niet eens afgedroogd toen zoon Hugo belde; hij kwam bij me eten en zou nog wat lekkere patétjes meenemen van de slager, dus snel pompoensoep in de magnetron, konijn opgewarmd en rijstebrij gekookt. Het is niet te geloven wat die gast kan eten. Gezellige avond gehad en vervolgens fantastisch geslapen. Wel angstdromen gehad over die Noordse woelmuis (har har).