Bezoek aan Hulst in Zeeuws Vlaanderen

Het mooiste van Hulst: de grote kerk met de malle
toren, hier bij avond

Roos had via een aanbieding een hotelletje geboekt in Hulst. Welnu, ik heb vanouds wat met Zeeuws Vlaanderen, een rustiek gebied met landbouw, kleine plaatsjes en een fijn strand. Ik kom er al decennia; de moeder van Lien kwam uit Aardenburg, West Zeeuws Vlaanderen en we hebben een aantal keren met mijn voormalige schoonouders dit vergeten onderdeel van het vaderland bezocht. Ook later ben ik nog een paar keer naar Aardenburg teruggekeerd; in Hotel de Rode Leeuw heb ik bij zo'n gelegenheid niet alleen gelogeerd maar ook ongehoord lekker gedineerd weet ik nog.
Maar deze keer naar Hulst. Met de trein naar Goes en verder met de bus naar Hulst via de nog niet zo oude tunnel onder de Westerschelde. Nou die tunnel heeft wat teweeg gebracht in dit voorheen zo rustige stukje Nederland. Het begon al met Hulst zelf; een piepklein plaatsje, geheel omsloten door oude vestingwerken uit de tachtigjarige oorlog.

Beeldje van de vos Reinaerde bij de hoofdpoort van Hulst.
Hij preekt de passie; kijk maar naar zijn staf.

In beginsel een kleinood van een plaatsje dus maar in de praktijk gewoon een bende van auto's. Achter elkaar rijden de auto's door de smalle straten; er zijn drie ingangen in het dorp en daar rijden voortdurende auto's in en uit; iedere vrije plek in het dorp is ingenomen door parkerende auto's. We vonden er niks aan. Gelukkig vonden we wel een voormalige vestingdijk waarover we een wandeling hebben gemaakt.
Van de restaurantjes in Hulst waren we ook niet erg onder de indruk: "laten we maar naar een Chinees gaan". stelde ik voor. En nu had Roos een Chinees restaurant gezien dat haar om onduidelijke reden nogal was opgevallen en terecht. Het zag er niet alleen onderscheidend uit maar het had ook een heel bijzondere menukaart en bijzondere naam: Mulan, genoemd naar een moedige Chinese vrouw zoals op de menukaart stond. En we hebben daar toch lekker gegeten!