Gewoon op de bordjes lopen

De resten van het Apollo heiligdom met rechts op de voorgrond
de kalkoven waarmee de sristelijke taliban zo rond het jaar 300
de antieke beelden hebben omgezet in ongebluste kalk?!

En vandaag weer met de bus en nu vanaf Skala Kalloni zelf! Ik meldde het even aan de baas van het hotel en die verzekerde ons dat er een skelet lag bij het bushokje. Een flauwe grap want daarmee werd gesuggereerd dat het OV niet functioneert op het eiland, zoals ook Femke van Arke ons graag wilde laten geloven, maar exact om 7.40 uur kwam de bus naar Kalloni en door naar Mytilini aan. We stapten uit bij de halte Ieros Meson, een antieke begraafplaats en tempel van Apollo. We werden aan alle kanten geholpen om vast te stellen waar we het beste konden uitstappen, want we hadden eigenlijk iets anders gepland; we zouden met de bus richting Molivos gaan en dan onderweg uitstappen bij de zijweg naar Pareshkevi, maar Roos heeft altijd een plan B. Onze eindbestemming was als gezegd het plaatsje Pareshkevi, de plaats waar ik altijd knoflook koop op Lesbos.

Toen eenmaal vaststond dat we bij Ieros Meson uit zouden stappen werd ik aangesproken door een goed Engels sprekende meneer; hij had informatie over deze plek; het was een antieke begraafplaats en er stond een tempel van Apollo. In de christentijd hebben christelijke taliban zoals hij hen benoemde, de beelden vernietigd en verbrand tot kalk dat werd gebruikt om de muren te stucken; er is niet veel veranderd in de tussentijd; ook nu wordt door religieuze idiotie antiek erfgoed vernietigd. Ik dacht dat deze meneer misschien onderwijzer was, maar nee hij was bijenhouder en producent van honing. We spraken over de moderne insectenbestrijdingsmiddelen en over de Varoa mijt. Tot mijn teleurstelling blijkt dat er op Lesbos wel degelijk met bestrijdingsmiddelen wordt gewerkt; de baai van Kalloni is zelfs behoorlijk vervuild, aldus mijn informant.

Bordjes met bestemmingen

Na het bezoek aan de antieke begraafplaats de wandeling gezocht en na veel moeite gevonden. Roos had het al een beetje opgegeven dat we het zouden vinden en toen zette ik door; vervolgens zag ik het niet meer zo zitten en toen zette Roos door. Het eindresultaat was dat we op een kruising zelfs richtingbordjes vonden!

Opgewekt vervolgden we onze weg door de bossen en langs de velden; werkelijk fantastisch. We zagen nog wat vogels ook maar borgen desalniettemin de verrekijker op in de rugzak. Na de pas ging de weg omlaag richting Pareshkevi, maar daar kwam een auto aangereden en we werden vriendelijk uitgenodigd om mee te rijden; Roos gerieflijk naast de bestuurder en ik als een geit of schaap achterin de laadbak. We waren snel in Pareshkevi en Roos had onderweg een hoop wetenswaardigheden vernomen zoals over een bezienswaardigheid verderop langs de beek met de naam Taxiarchos; blijkt de naam van een monnik die een wonder heeft meegemaakt.

'sAvonds weer heerlijk gegeten en na het eten het bakkertje bezocht en daar fantastisch lekkere koekjes (Kouloukria) gekocht die we direct aan de haven hebben opgenuttigd. Was weer een fijne dag.