10 juni 2015

Het stroomgebied van de Drentsche Aa

Drentsche Aa
Mijn kennismaking met de Drentsche Aa en met het Balloërveld dateert van lang geleden, januari/februari 1974 om precies te zijn; dat was de tijd dat ik mijn 2 maanden opleiding voor militaire dienst heb gekregen in Appingedam. Voor de buitenoefening hebben we toen enkele dagen gebivakkeerd in dit gebied. Tenten en schuttersputje op het Balloërveld en nachtoefeningen o.a. langs de Drentsche Aa. Van dat laatste herinner ik mij nog de voor een stadsjongen bijzondere ervaring van het wandelen bij maanlicht; een heldere nacht met volle maan; we liepen met ons groepje recruten in het maanlicht; ik zag mijn slagschaduw van het maanlicht en vond dat heel bijzonder. Later heb ik dat vaker gezien en moest ik altijd aan die eerste keer denken.
We moesten toen ook midden in de nacht over een plank over een zijbeekje van de Drentsche Aa; ging gelukkig goed. Misschien was dat wel het Anloër Diep waar de wandeling die ik vandaag heb gemaakt olv Kapitein bd, gids Korneel heb gemaakt.
De schoonheid van het gebied trof mij; onverkaveld en voormalig boerenland; een smal beekje met kraakhelder water; paden dwars door het struweel; orchideeën en veel andere bloemen; ik genoot volop en maakte een fotoserie.
We bereikten de Drentsche Aa; daar liep een brug waarover ook het Pieterpad loopt; dat doorkruist dit gebied ook, dus ben ik hier waarschijnlijk toch wel eens eerder geweest, hoewel ik me dat niet herinner.
We hebben nog ergens koffie gedronken en vervolgens naar het Balloërveld.
Ik probeerde nog wat herinneringen te delen met Korneel; over de schuttersputjes waar we ons afval in moesten deponeren alvorens we die putjes weer dichtgooiden; was toch niet zoals het hoorde, begreep ik.
In de verte het torentje van Rolde, alwaar ik de bus kon nemen richting Assen; de bus kwam vrijwel direct aangereden en ik was keurig op tijd bij de trein.
Een bijzonder interessant boek
over het ontstaan van empathie
Op de heenweg en de terugweg heb ik mij gelaafd aan het fantastische boek van Frans de Waal: "de Bonobo en de tien geboden". Hierin ontpopt de Waal zich als een bijzonder onderlegde filosoof, maar wel een die zijn gedachten helder en zonder neologismen formuleert en daarnaast ook nog eens op waarnemingen kan doen berusten. Dit boek kwam ter sprake tijdens de lezing van prof. Jan van Hooff die ik onlangs bij mocht wonen. Een heel bijzondere aanrader!
Thuis gekomen nog snel wat gegeten, gewassen en naar een bridge avond. Die hebben we met weinig succes doorgeworsteld. Na afloop ben ik direct vertrokken; was al vanaf 4:45 uur bezig en wilde graag slapen. Maar ik hoorde vlakbij huis nog iemand op de fiets naast me: Roos. Zij had de uitslag ook niet afgewacht, mede vanwege het desastreuze verloop. We hebben nog lekker een glaasje genomen en heerlijk geslapen.

Geen opmerkingen: