Gisteren, met prachtig weer een wandeling gemaakt met Cyria door de Waterleiding Duinen. We hadden om 10 uur afgesproken achter station Haarlem als meestal; de duinen ervaar ik toch wel als een van de mooiste natuursoorten om te bewandelen; afwisselend, nog behoorlijk natuurlijk en erg rustig. Vooral de waterleidingduinen, waar je niet met honden mag komen en waar je zelfs toegang voor moet betalen (sic) zijn door die maatregelen ongetwijfeld wel erg rustig. En als Schiphol even met pauze is dan is het er zelfs stil. Gisteren was een optimale wandeldag; we liepen een deel van het gebied dat zelfs voor Cyria, die hier veel wandelt onbekend. We babbelen wat af op zo'n dag over allerlei zaken die ons bezig houden zoals muziek. Zij was naar een tweetal concerten geweest met jazz zangers, mij onbekende namen: Liz Wright en Gregory Porter. Eenmaal thuis gekomen heb ik via het onvolprezen Youtube naar muziek van deze twee geluisterd; Liz vond ik vooral "opwindend en sexy" in haar zang, hoewel het filmpje dat ik zag daar natuurlijk door alle trucks van tegenwoordig e.e.a. aan toevoegde. Gregory vond ik melodieus en lief zingen. Beiden ervoer ik helemaal niet als jazz. En daarom dook ik 'savonds nog even in "de oude doos", eveneens op Youtube en vond daar een concert van Ella Fitzgerald dat regelrecht, zonder opsmuk is opgenomen eind jaren 50. Dit concert heeft ze ook uitgevoerd in Amsterdam en daar ben ik bij geweest.
'sAvonds laat gingen we van huis; ik mocht voorop de stang van de fiets van mijn vader zitten, mijn jonge vader van pakweg 37 jaar oud. Hij wilde graag naar die jazz concerten maar niet in zijn eentje. En dat was niks voor mijn moeder, dus "moest" ik mee. Net als het concert hier op Youtube betrof het een samenwerking van Oscar Peterson en Ella Fitzgerald, de legendarische jazz zangeres, Ze werden geintroduceerd door impressario Norman Granz; een echte Amerikaan met hoog opgeborstelde wenkbrauwen. Ik herinner me nog hoe hij Oscar Peterson aankondigde; niet zoals wij hem noemden (fonetisch) Oscar Pietersen, maar (fonetisch) Oscar Pettersen; geweldig. Het concert ging weer helemaal voor me leven toen ik het op Youtube hoorde. Het is overigens pas in 2014 op Youtube gezet.
'sAvonds laat gingen we van huis; ik mocht voorop de stang van de fiets van mijn vader zitten, mijn jonge vader van pakweg 37 jaar oud. Hij wilde graag naar die jazz concerten maar niet in zijn eentje. En dat was niks voor mijn moeder, dus "moest" ik mee. Net als het concert hier op Youtube betrof het een samenwerking van Oscar Peterson en Ella Fitzgerald, de legendarische jazz zangeres, Ze werden geintroduceerd door impressario Norman Granz; een echte Amerikaan met hoog opgeborstelde wenkbrauwen. Ik herinner me nog hoe hij Oscar Peterson aankondigde; niet zoals wij hem noemden (fonetisch) Oscar Pietersen, maar (fonetisch) Oscar Pettersen; geweldig. Het concert ging weer helemaal voor me leven toen ik het op Youtube hoorde. Het is overigens pas in 2014 op Youtube gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten