Reunie tegenover de Zaanse schans

De groepsfoto met v.l.n.r. Voorste rij: Lex, Han, Aart En achterste rij: Ferry, Marleen, Arend, Jantine, Rommy,
Anneke, Eveline, Mieke, Hans, Cees en Pieter

Vanmiddag was het zo ver; de eerste echte PROIRA reunie sinds vele jaren. Aart en Marleen, een authentiek PROIRA-stel had alle inmiddels bekende leden (29) uitgenodigd om vanmiddag bijeen te komen in hun grote huis, gelegen tegenover de Zaanse schans. Op station Koog-Zaandijk kwam ik Arend en Pieter al tegen; we waren wat aan de vroege kant, maar daarom niet getreurd. We waren inderdaad de eersten  en ontzettend leuk om Aart en Marleen weer te zien. Ze hadden het fantastisch voorbereid en verzorgd; een tafel vol lekkers om te eten en te drinken stond klaar.

Marleen en Anneke

Al snel daarna kwamen meer en meer van onze oud-dispuutsgenoten binnen gedruppeld. Soms herkenden we elkaar en soms ook niet, maar het leuke was dat er direct weer de oude vertrouwde vriendschappelijke sfeer ontstond alsof de jaren weg vielen en dat terwijl sommigen elkaar in het dispuut niet of nauwelijks gekend hadden. Pieter Grond merkte ook op dat die amicaliteit wellicht het gevolg was van de selectie bij de groentijd; soort zoekt en vindt soort kennelijk.
In wisselende groepjes stonden we met elkaar te praten en iedereen genoot er van en wilde er vervolg aan geven. Verschillende soorten activiteiten werden al genoemd zoals bridgen, zeilen, de excursie van Paul van Olm en wellicht met een aantal mee met Georeizen van Paul van Olm, die overigens zelf niet eens aanwezig was vanwege een excursie naar Schokland die hij deze dag moest leiden.

Een aantal onzer is in het bezig van forse zeilboten en tja, PROIRA betekent "voorsteven" en was vanouds ook een zeilend dispuut. Wat ligt er dan meer voor de hand dan ook eens iets op het water te gaan doen volgend jaar. En natuurlijk het wandelen. Niet iedereen is gediend van 20 kilometer, maar daar kunnen we een mouw aan passen; het sociale karakter van een wandel-reunie is al eerder vastgesteld en het sportieve 20 kilometer wandelen kan daar enigszins los van staan. "Komt goed", zou ik willen zeggen.
Loes van Han maakte de groepsfoto waar zo te zien iedere aanwezige op staat.
"Plenair" namen we afscheid van gastvrouw en gastheer en bedankten hen voor de gastvrijheid; zo rond een uur of zeven vertrokken de meesten; dat was vroeger wel anders! ik weet nog dat ik wel eens bij Pieter Troost van de kamer vertrok terwijl de vogels al begonnen te zingen om de zon te verwelkomen. Dat redden we toch niet meer, althans ik niet.