Koning Kandaulis in Gent

De dulle griet; een enorm kanon dat overigens
nooit werd gebruikt.

Vanmorgen met de Flixbus naar Gent gereisd. Vlotte reis via Antwerpen; mooie oude stad met middeleeuwse en latere antieke plekken. Beetje vervallen hier en daar en vol van toeristen. Roos had een perfecte overnachtingsplek gevonden; een bed & breakfast in een rustige buurt iets naast de oude binnenstad. Na onze spullen daar te hebben achtergelaten gingen we de stad bekijken en streken we neer bij een biertent: "de trollenkelder". Gent is vol van dit soort gezellige plekken om een biertje te doen. En wat bier is weet men verdraaid goed in Vlaanderen. Mijn eerste kennismaking was destijds in Brussel; tal van bieren die je nu gewoon bij AH kunt kopen waren toen nog onbekend en slechts in België verkrijgbaar; denk maar aan Orval en Duval bier. In Gent dronk ik op advies van de bediening een heerlijk donker bier met ontzettend veel smaak. En daarna nog een lichtere om de eerste weg te spoelen. Roos dronk een Gentse gruut die haar prima smaakte. En vervolgens naar de opera.
We konden het gebouw makkelijk vinden, daarbij geholpen door een vriendelijk wat ouder echtpaar. Allereerst woonden we een lezing bij over de verschillende aspecten van deze onbekende opera van Zemlinsky. De dramaturg van het huis hield de aandacht van het publiek moeiteloos vast en vertelde heel systematisch de diverse aspecten van componist, het verhaal over koning Kandaulis met al haar psychologische achtergrond en natuurlijk over het werk dat we vanavond zouden gaan horen en zien.
Het gebouw was lekker knus; echt Belgisch en eigenlijk wat je van een operagebouw mag verwachten. De zaal was ook echt zo'n klassieke operazaal. Het décor was prachtig; drie verdiepingen, modern met allerlei lichteffecten. Echter, muziek en enscenering waren zeker voor mij moeilijk te verteren. Ondanks dat het verhaal was toegelicht en dat de vertaling van de tekst boven werd geprojecteerd snapte ik het verband tussen wat er gebeurde en wat er gezongen werd helemaal niet. De muziek vond ik ronduit tegenvallen om niet te zeggen raar. En natuurlijk viel ik in slaap en ervoer tegen het eind de - overigens voortreffelijke - stem van de bas als vervelend omdat ik daardoor uit mijn slaap werd gewekt, zo luidruchtig! Ik was blij dat het was afgelopen. Ook Roos was niet onder de indruk van het kunstwerk; het wordt niet voor niets zo weinig uitgevoerd.
Toen we weer op onze overnachtingsplek waren aangekomen rolde ik direct in bed en van vermoeidheid viel ik onmiddellijk in een diepe slaap. Aan Zemlinsky heb ik verder geen gedachte meer gewijd totdat ik deze Blog heb geschreven.

Hier een recensie