Ollekebollekes in de Zandkuil op Texel

De Zandkuil deze dagen. Foto Rob van Gerve.

Mijn werk in de werkgroep Kwadijkse Vlot is dit seizoen nogal in de versukkeling geraakt; ben niet één keer geweest. Maar voor vandaag had ik besloten wel te gaan, althans als het mooi weer zou zijn: werken in de Zandkuil, het eerste insectenreservaat van NL dankzij Jacques P. Thijsse.
Om 6.00 uur ging de wekker; direct opgestaan, een trogje met karnemelksegortepap opgenuttigd en vervolgens een trogje met een mengsel van erwtensnert en hutspot en dit alles weggespoeld met een liter thee. Brood gesmeerd om mee te nemen; nog even de sporen voor het overstappen controleren en vort met de geit. Onderweg heerlijk zitten lezen; ik heb die oude cadans van lezen en treinen weer helemaal te pakken; met de e-reader heb je helemaal geen extra gewicht. Maakte voor vandaag natuurlijk niks uit want ik hoefde alleen maar van de bushalte naar de Hoge Berg en de Zandkuil te lopen. Daar kwam ik uiteindelijk na 3 uur reizen aan om 11.25 uur. Een hels kabaal van maaimachines en zelfs een motorzaag klonk me al tegemoet. Tja, echt aangenaam werken is er helaas niet bij. Ben had een afplagklus voor me; niet echt mijn goesting, maar ik deed mijn best. Na een uurtje ging de groep lunchen en heb ik genoeglijk met deze en gene zitten kletsen. Daarna weer verder met afplaggen volgens mij een heilloze klus want alle plekken die de afgelopen jaren zijn geplagd zien er weer net zo uit als voorheen: volledig dichtgegroeid. Het leek mij een goed idee om wat grond om te spitten maar dat zinde Ben helemaal niet en na een schrobbering trapte hij het gespitte deel weer zo plat mogelijk. Ik kreeg er behoorlijk de pest in.
Daarna wat opgewerkt met Bart V. en dat vond ik eigenlijk wel het leukste deel van de dag. Hij is biofysicus en zit middenin zijn promotie onderzoek. We hadden het over het proces van het publiceren van het wetenschappelijk werk; het is tegenwoordig heel wat moeilijker om iets gepubliceerd te krijgen dan in "mijn tijd". Ik vertelde hem dat ik mijn daily blog had gebruikt om iets te publiceren dat ik kwijt wilde en dat vervolgens al snel bleek dat die blog flink gelezen werd. Bart was geïnteresseerd in het onderwerp en dacht al snel mee langs de lijnen waarop mijn hypothese gestoeld is; verbazend hoe snel hij het oppikte. We gaan hier samen mee verder spraken we af. Hoe het ter sprake kwam weet ik niet meer maar hij bleek bekend met de dichtvorm "Ollekebolleke", een favoriet van Roos. De laatste Ollekebolleke van drs. P. wist Bart na enig gepeins te declameren daar in de Zandkuil. Toen ik hem vertelde dat Roos dispuutsgenoot was en een hele correspondentie had gevoerd met drs. P. raakte hij bijna in vervoering; kostelijk. Roos moet ook maar eens kontakt met Bart opnemen; hij was erg geïnteresseerd in haar correspondentie met Heinz Polzer.
Na het obligate en verrukkelijke saucijzenbroodje hield de groep het wel voor gezien. Ab bracht me met de auto, die afgeladen was met plaggen voor een tuunwal bij het gemeentehuis van Texel, naar den Burg. Daar heb ik nog even op de Elemert zitten wachten tot de bus kwam. Een monument van de kunstenaar Jan Wolkers voor Jacques P. Thijsse lag aldaar te rusten op een zwerfkei.
Aangekomen in Bilthoven had ik zo'n trek in "een frietje met", dat ik mijzelf heb verwend bij de kwalitaria in de Julianalaan; was lang geleden dat ik daar was. Al met al een leuke dag.