Die gaat zeker bergklimmen?!

De Steinbach bevatte weinig water

Gisteravond gebridged; de Technische Commissie had software problemen waardoor de competitie pas laat begon en dus ook laat was afgelopen. Ik had het weer niet best gedaan dus onze verwachting was niet erg hoog gespannen over het resultaat; was inderdaad weer beneden de maat bleek later. Maar daarom niet getreurd; Roos bij mij even het leuke geboortekaartje van de kleine Bram bekijken dat ik vanmiddag had ontvangen. Daarna een glaasje wijn en napraten op het inmiddels wat afgekoelde zuidbalkon van de flat. Lekker plekje zo op zomeravonden. Het werd dus behoorlijk laat; eigenlijk had ik ook vandaag wel weer naar de Hoge Venen gewild; de wandeling langs de Steinbach vanuit Roetgen stond wat mij betreft op het programma. Maar ja, ik werd pas om 6.00 uur wakker, te laat om de trein van 6.29 te halen. Maar die van 7.29 moest mogelijk zijn bedacht ik mij; kost wel 24,10 euro maar dan ben je er ook. Als ik vòòr 6.30 uur incheck reis ik met mijn DalVrij abonnement zonder kosten, vandaar.

Fraai uitzicht over de Steinbach

Dus tegen vol tarief ingecheckt en op naar Heerlen al hikkend van het lachen om dat malle boek - Honderd jaar eenzaamheid - van Gabriel Garcia Marquez. Het was snoeiheet op het busstation van Heerlen. Op de halte stond een jonge vent met een enorme rugzak met daaraan van alles onder andere een klimtouw: "die gaat zeker bergklimmen", bedacht ik mij en vroeg me al af waar hij dat dan wilde gaan doen; op de Hoge Venen is geen berg te bekennen ook al is het het hoogste punt van België.
Eenmaal in de bus bleek deze bergbeklimmer weinig idee te hebben waar hij naar toe zou gaan; hij vroeg aan de chauffeur waar hij het best kon overstappen om "verder" te gaan. Ik kon het niet laten om hem behulpzaam te zijn en kwam met hem in gesprek. Van het een kwam het ander en zo spraken we af dat hij vandaag met mij mee zou gaan, wandelen langs de Steinbach en dat we dan wel verder zouden zien.
Dat werd een hele leuke gezamenlijke wandeling ook al kostte het wat moeite om in Roetgen de juiste aanlooproute te vinden; met behulp van de altijd vriendelijke bewoners lukte het uiteindelijk. En toen ging mijn hart open van herkenning.
Aad, zo heette mijn wandelgenoot van deze dag had een enorme rugzak op z'n rug maar liep zelfs met dat zware ding sneller dan ik; dus ik moest een halve versnelling bijzetten; geen probleem hoor. We bleken voor een heel groot deel de zelfde interesses te hebben op het gebied van natuur, biologie, entomologie.
Aan het eind van de Steinbach heb ik de eerste bladzijde van "Honderd jaar eenzaamheid" misbruikt om onze e-mail adressen uit te wisselen. Leuke dag geweest.

PS Helaas had ik het fototoestel niet bij me; Roos had het gisteravond meegenomen en ik verwachtte eerlijk gezegd niet serieus dat ik de energie zou kunnen opbrengen om zo vroeg weer op pad te gaan. Maar ik ga op korte termijn opnieuw via Roetgen naar de Steinbach om Leberwurst bij Metzgerei Wilms te kopen en een Oberländer Brot bij de lokale bakker en vervolgens natuurlijk die heerlijke wandeling opnieuw maken om te genieten en foto's te maken van deze routa nostalgica. PS Is inmiddels gebeurd, 2 dagen later.