 |
Roos met burgervader Antonio bij
cafe Encarna in Galaroza |
Ooit begonnen we onze verkenningen van het Parco de Aracena in Galaroza in
hotel Venecia, inmiddels tot een ruïne vervallen. Nu zijn we er kind aan huis; we kennen de burgemeester Antonio, tevens de baas van hotel Toribio, ooit door zijn grootvader gesticht. De broer van Antonio, Jose Luis is professioneel bassist en heeft in A'dam opgetreden en ons bezocht in NL. Kind aan huis dus. We werden vorige week dan ook hartelijk ontvangen en toevallig was ook onze bassist aanwezig! Helaas was vader Antonio onlangs overleden; natuurlijk kenden we ook hem.
Twee jaar geleden was ik met Joke hier in Galaroza tijdens de Jarritos, een ontzettend grappig locaal waterfeest. Als gezegd is Galaroza bijzonder rijk aan water; op verschillende plekken zijn "Fuentes", bronnen. Op het centrale plein van Galroza staat een beeld van twee jongetjes die een meisje plagen en nat spuiten m.b.v. een jarrito, een waterkruik. Ze blazen op de bovenkant zodat aan de tuut een straal water ontsnapt die het meisje nat maakt.
 |
| Joke bij de Fuente van Galaroza |
Nou in de praktijk van het feest gaat het anders hoor. Met grote emmers gooit men elkaar nat. Ik heb dat nu twee of drie keer meegemaakt en lachte me helemaal rot. Staan twee ouwe kerels (waarvan ik er eentje was natuurlijk) elkaar een emmer water over de kop te gooien. Op een zeker moment vroeg de burgemeester Antonio of ik het goed vond dat Joke door een stel kerels in de trog van de bron ondergedompeld zou worden. Ik begreep het Spaans natuurlijk niet. Nou, na twee keer vragen nam hij aan dat het wel snor zat. En daar ging mijn dochter te water. Ik zag dat dat toch wel als een eer beschouwd werd voor een meisje als ze die aandacht kreeg. Vond ik leuk.
Ik zat moe op de stoep toen er een TV-ploeg langs kwam met de burgervader. Die zag mij zitten en ik kreeg het woord. Er is
een filmpje van op Youtube. Vanaf 0.56 sec. verschijn ik in beeld. Om je rot te lachen. In mijn beste Spaans, terwijl er iemand achter me stond die uit een grote emmer water over m'n kop gooide probeerde ik iets te zeggen. Ik stikte van het lachen en zit nu bij het schrijven van dit Bloggie nog na te hikken.
Het water loopt dan als een kunstmatige stroom over het plein naar beneden en voelt door de warmte van de grond gewoon warm aan. Heerlijk vermaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten